Toespraak door Jan van Zanen bij de uitreiking van een Koninklijke onderscheiding aan Harald Braakman, 8 november 2023
Geachte aanwezigen,
Geachte heer Braakman,
Beste Harald,
Vorig jaar mocht Den Haag de titel Europese Sporthoofdstad dragen.
Daar is door velen in geïnvesteerd.
Maar sportstad zouden we nooit kunnen zijn zonder de Haagse sportverenigingen, zoals de Haagse Korfbal Vereniging Achilles.
De Haagse sportverenigingen zijn de pijlers waar het hele sportleven in Den Haag op rust.
Eén van die pijlers is Achilles.
Nu al 101 jaar lang.
Verenigingen als Achilles bestaan, dat weten we allemaal, bij de gratie van hun leden.
Mensen die bereid zijn om heel wat uren van hun vrije tijd te besteden aan het draaiende houden van hun club.
En dat brengt mij bij jou, Harald.
Harald, jouw leven is in hoge mate verweven met Achilles.
Acht lentes telde je toen je lid werd.
Al op je veertiende mocht je meespelen in het eerste team.
Vanaf de jaren tachtig heb je, op uiteenlopende wijze, je ingezet voor de grootste korfbalclub van Den Haag.
Vele jaren achtereen heb je jeugdteams getraind en begeleid.
En niet alleen dat, je was daarnaast gedurende langere tijd creatief leider van de jaarlijkse jeugdkampen, waar veel leden en oud-leden warme herinneringen aan koesteren.
Je was lid en daarna voorzitter van de jeugdcommissie en datzelfde geldt ook voor de evenementencommissie.
Maar daarmee zijn we er nog niet: voorzitter van de pr-commissie staat ook op je Achilles-cv, evenals lid van het bestuur gedurende vijf jaren.
Van 2008 tot 2012 was je voorzitter, een functie die combineerde met het beheren van het clubarchief, iets dat je meer dan twintig jaar hebt gedaan.
Tussendoor nam je regelmatig de organisatie van jubileumvieringen op je, om nog maar iets te noemen.
Ook is het in belangrijke mate aan jou te danken dat Achilles een Buurthuis van de Toekomst werd.
Het is niet verwonderlijk dat de vereniging jou, Achilliaan in hart en nieren, tot erelid benoemde.
Achilles is echter niet het enige waar je veel tijd en energie in hebt gestoken.
Op de verenging leerde je Frank Velthuizen kennen.
Halverwege de jaren negentig vertrok hij naar Bulenga in Oeganda om zich in te zetten voor het onderwijs.
Als fervent reiziger en medewerker van de KLM zocht je Frank verschillende keren op en je bouwde een warme band op met de gemeenschap daar.
Zo raakte je betrokken bij het opzetten van een school voor beroepsonderwijs, speciaal voor kwetsbare jongeren.
Je was een van de medeoprichters van een stichting die dit mogelijk moest maken en jij nam de rol van voorzitter op je.
Het idee was om een danstournee van Oegandese leerlingen langs Haagse theaters en scholen te organiseren, om zo geld op te halen voor de bouw van de school.
Wat velen onmogelijk achtten, lukte toch: dertig leerlingen, de Bulenga Dancers, en hun begeleiders vlogen in 1999 naar Den Haag, waar ze twee maanden lang workshops Oegandese dans en optredens verzorgden.
Vanuit Den Haag had jij alles tot in de puntjes voorbereid en ook nog eens een mooie deal met je werkgever KLM voor de overtocht van de Oegandese gasten weten te regelen.
Je verzekerde je van de steun van de gemeente en het Koorenhuis en de Dalton scholengemeenschap won je als medeorganisator.
De tournee werd een groot succes en de school voor beroepsonderwijs in Bulenga is gerealiseerd.
En niet alleen dat: oud-leerlingen zetten zich in voor het onderwijs van de komende generaties Oegandezen.
Een verhaal met toekomst dus, mede dankzij jou.
Beste Harald,
Jouw inzet als vrijwilliger, zowel voor Achilles als voor het schoolproject in Oeganda, is indrukwekkend.
En bovendien niet onopgemerkt gebleven.
Het doet mij dan ook plezier je te mogen melden dat Zijne Majesteit de Koning heeft besloten jou, Harald Braakman, Koninklijk te onderscheiden.
Van harte gelukgewenst.
