Nou lieve mensen, u moet wel lang stilzitten hè.

Misschien moeten we de spieren even losmaken…

De burgemeester mag tenminste nog een beetje rondlopen, hier op het podium.

Meneer Chitan, u bent een voetbaltrainer, toch?

Kunt u even naar voren komen?

Mensen in de zaal, als u nou allemaal eens voorzichtig gaat staan.

Voorzichtig, niet te vlug omhoog, maar ga rustig staan allemaal.

Meneer Chitan, heeft u misschien een eenvoudige oefening, die de mensen kunnen doen, om de spieren weer een beetje los te maken?

Zonder dat ze dan hun buren tackelen of omver duwen, het moet wel een beetje veilig blijven, hier in het theater. We staan hier nu niet op het voetbalveld.

Wat kunnen de mensen doen, meneer Chitan?

Welke oefening heeft u voor ons in petto?

Dan doen we even een diepe kniebuiging.

Beste meneer Chitan,

Begin jaren ’60 kwam er een groepje jonge mannen, studenten uit Suriname, de spieren los maken op een voetbalveldje in Den Haag.

Zij kwamen alleen naar Nederland, zonder familie.

Wat zij wel hadden, waren vrienden.

Voetbalvrienden.

En dat werd later bijna familie.

In 1962 richtten deze jonge kerels een voetbalvereniging op: S.S.V. Toofan.

En in de jaren ’70 werd u lid van Toofan.

U ging voetballen, maar al snel werd u ook kaderlid en jeugdtrainer en leider van de jeugdafdeling (want volgens u heeft elk kind recht om te voetballen) en bestuurslid en secretaris….

En toen er onvoldoende scheidsrechters waren, toen bent u zelf de scheidsrechterscursus gaan volgen, en werd u scheidsrechter.

Daarnaast was u de technische man, van Toofan.

Als er iets kapot ging, dan wist u het te repareren.

En vanwege uw vaste hand, werd u ook maar meteen verantwoordelijk voor de belijning.

U maakte ook de kleedkamers schoon, u was het aanspreekpunt voor externen…

U reed stad en land af, om zo goedkoop mogelijk inkopen te doen voor de club.

En u reed stad en land door met de leden en hun familieleden, om hen een gezellig dagje uit te bezorgen.

En u organiseerde feesten in het clubhuis, en “TroefCall” kaart-toernooien…

En zo bent u nu al meer dan 40 jaar vrijwilliger bij Toofan.

Je zou bijna zeggen: Zonder Chitan, geen Toofan.

U bent als een tropische cycloon, oftewel als een orkaan voor Toofan, want Toofan is Hindoestaans voor “orkaan”.

U bent actief, warm en enthousiast en u veegt de boel altijd weer bij elkaar, als dat moet.

En daarom, meneer Chitan, ontvangt u nu een Koninklijke onderscheiding.

Van harte gefeliciteerd.