Dankwoord door burgemeester Jan van Zanen bij de overhandiging van het eerste exemplaar van het boek over de geschiedenis van de Surinamestraat, 15 oktober 2021
Excellenties,
Meneer Strengers,
Meneer Van Moorsel,
Geachte bewoners,
Geachte aanwezigen,
Wat een eer om dit boek in ontvangst te mogen nemen.
Heel hartelijk dank.
Meneer Strengers en ik delen een passie, wist u dat?
Of eigenlijk twee.
Om te beginnen boeken, dat zal u niet verbazen.
Maar ook zwemmen.
Heb begrepen dat u ’s zomers in Den Haag woont, mede vanwege de nabijheid van de zee.
Die is in Parijs, waar u ’s winters domicilie houdt, natuurlijk iets verder weg…
Ik ben erg blij met dit boek, meneer Strengers.
En wel om verschillende redenen.
Ten eerste ben ik natuurlijk nog steeds Den Haag aan het ontdekken.
Corona heeft dat proces tot nu toe wat in de weg gezeten.
De beschrijving van misschien wel de mooiste straat van Den Haag, komt dan ook als geroepen.
En het is een waardevolle aanvulling van mijn boekencollectie.
Zoals ik zei, ben ik een boekenfanaat.
Nog niet zo lang geleden ben ik verhuisd en u mag weten dat ik het tillen van de dozen met boeken nog steeds in m’n armen voel.
Het toeval wil dat ik eerst, dat kan ik nu wel verklappen, een tijd aan het Couperusplein heb gewoond.
En zoals ik laatst nog hier, op uitnodiging van Marja Verloop, Chargé d ’Affaires van de Verenigde Staten, tijdens een heuse ‘Couperus Luncheon’ memoreerde:
Ook ik ben geregeld op mijn wandelingen van de Mauritskade naar de Nassaulaan gelopen, over het bolle bruggetje, net als de oude heer Takma in Van oude menschen, de dingen, die voorbijgaan…
De Surinamestraat associëren velen met Couperus en dat is natuurlijk niet vreemd.
Het huis waar hij Eline Vere schreef is inmiddels in oude luister hersteld.
Hulde aan de Eyptische overheid, in het bijzonder ambassadeur Kamaleldin.
Als er één plek in Den Haag is die je het decor van de romans van Couperus, althans zijn Haagse én zijn leven zou kunnen noemen, dan is het wel de Surinamestraat.
En over decor gesproken: de Surinamestraat heeft al in verschillende films mogen schitteren.
Maar een decorstuk, dat is de straat allerminst.
Het is een straat waar wordt gewoond, gewerkt, geleefd.
Waar de bewoners elkaar kennen en naar elkaar omzien.
En samen leuke dingen organiseren, inclusief een voetbalwedstrijd tussen de even en de oneven nummers.
En dat allemaal mede onder de bezielende leiding van de voorzitter van de straatvereniging, de heer Van Moorsel.
Kortom, een straat vol leven.
Maar ook met een rijke geschiedenis.
Dat die geschiedenis van het ontstaan én van de vroegere bewoners nu is vastgelegd, betekent een waardevolle bijdrage aan de historiografie van Den Haag.
Want het verhaal van Den Haag, dat bestaat immers uit vele individuele verhalen.
Groot en klein.
Vrolijke én tragische.
Naar ik heb begrepen heeft u, met hulp Corien Glaudemans van het Gemeentearchief ook het zeer verdrietige relaas van de Joodse inwoners van deze straat tijdens de Tweede Wereldoorlog beschreven.
Ook dat maakt dit boek zo waardevol.
Nogmaals, heel veel dank.
Ik zal dit boek met aandacht lezen en kom graag nog eens naar de Surinamestraat.
Dan mag u mij overhoren…
Dank u wel.
