Toespraak door Jan van Zanen bij het afscheid van  burgemeester Ravestein van Pijnacker-Nootdorp, 12 januari 2022

 

Voorzitter,

Geachte leden van de raad,

Leden van het college,

Lieve Francisca,

Beste Angela,

 

Het is mij een eer en genoegen je toe te mogen spreken.

Het is zelfs de tweede keer in betrekkelijk korte tijd.

Eerst als de duovoorzitter van de MRDH in onze laatste vergadering.

Nu namens de burgemeesters uit de regio in deze bijzondere raadsvergadering.

Een vergadering speciaal ter gelegenheid van jouw afscheid als burgemeester van Pijnacker-Nootdorp.

 

Francisca, je geeft nog niet zo erg lang geleden aan door te willen als burgemeester van Pijnacker-Nootdorp.

Je noemt de gemeente een ‘mooie plek om te wonen en te werken’.

Er liggen nog genoeg uitdagingen en de raad ziet je graag bijtekenen.

Toch stop je nu negen maanden voor het einde van je ambtsperiode om plaats te maken voor een opvolger.

Dat besluit heeft alles te maken met jouw entree als burgemeester in 2014.

De verkiezingen en de onderhandelingen over een nieuw college zijn dan net voorbij.

De collegevorming is een lastig proces geweest en je voelt het als een gemis dat je het niet van nabij hebt meegemaakt.

Je gunt daarom je opvolger een start voor de gemeenteraadsverkiezingen van maart om daarna het hele proces vanaf het begin mee te kunnen maken.

Een prijzenswaardig gebaar.

En verstandig bovendien, weet ik eigen ervaring.

Met jouw terugtreden komt een einde aan een veelzijdige carrière, maar vast nog geen einde aan een maatschappelijk actief bestaan.

Je was fysiotherapeut, basketballer en vanaf midden jaren tachtig politiek actief voor D66.

Eerst lokaal in Rotterdam en later onder meer als lid van de Tweede Kamer.

Na de sport en de politiek word je actief in een nieuw belangstellingsgebied: de cultuur.

Je bent zakelijk leider van operagezelschap Hollands Diep en manager internationale betrekkingen van de prestigieuze Internationale Architectuur Biënnale in Rotterdam.

 

Via het wethouderschap in Renkum kom je toch weer terug in de politiek.

Als waarnemend burgemeester van Beverwijk sta je voor het eerst boven de partijen.

Opsterland volgt en – het bloed kruipt waar het niet gaan kan – je wordt voorzitter van de Nederlandse Basketball Bond.

In juni 2014 volgt je benoeming als burgemeester van Pijnacker-Nootdorp.

In je laatste nieuwjaarstoespraak bedank je de inwoners van de gemeente voor de vele inspirerende ontmoetingen en roem je alles dat de afgelopen jaren in de gemeente tot stand kwam of nog op stapel staat.

In het Regionaal Bestuurlijk Overleg (RBO) en in het politiedistrict D sta je bekend als betrouwbaar, ‘een stabiele factor’ en ervaren burgemeester.

Je bent dan ook de langstzittende burgemeester van het district.

Ik denk dat je tevreden terug kunt kijken, maar als het om jouw rol in de ontwikkeling van de gemeente Pijnacker-Nootdorp gaat, is dat meer aan anderen.

Wij kennen elkaar vooral vanuit de burgemeesterskring, de Metropoolregio (MRDH), het algemeen bestuur van de Veiligheidsregio en de momenten waarop we als Regionaal Beleids Team (RBT) optreden.

Kort na je aantreden word je binnen de VRH portefeuillehouder acute zorg. Later komt daar de portefeuille GHOR bij.

Deze Geneeskundige Hulpverleningsorganisatie in de regio is lang een coördinerend gremium dat in een zekere rust functioneert.

Tijdens de pandemie blijkt hoe groot de uitdaging kan zijn om regie te voeren in een werkveld waar een grote verzameling publieke- en private instellingen actief is.

In het eerste jaar van de coronacrisis kondig ik als voorzitter van de VRH vele noodverordeningen af om coronaregels op regioniveau in werking te laten treden.

In de zomervakantie van 2020 neem je dat voorzitterschap tijdelijk waar.

Ook jij tekent een noodverordening en voelt de verantwoordelijkheid.

 

Francisca,

Je hebt een groot hart voor cultuur en laat geen gelegenheid onbenut om de collega-bestuurders in de MRDH warm te maken voor een regionaal netwerk cultuur dat de gezamenlijke identiteit versterkt en de mensen bindt.

Dat zaadje is zeker geplant.

Het was daarom toepasselijk dat je bij je afscheid van de MRDH de ‘Haagse Matlas’ kreeg.

Een staalkaart in fraaie foto’s van de vele gedaanten waarin de modieuze haardracht uit de jaren zeventig van de vorige eeuw op enkele plekken standhield.

Onder inwoners van het Brabantse Maaskantje, misschien ook een enkeling in Pijnacker of Nootdorp, maar vooral onder Hagenezen die er nog altijd hun culturele identiteit aan ontlenen.

 

Na je afscheid van de MRDH is dit dan het officiële afscheid van de gemeente Pijnacker-Nootdorp.

Het is natuurlijk spijtig dat dit niet kan met de gebruikelijke ontvangst na afloop.

Ik ben wel blij dat we met deze bijzondere raadsvergadering toch in kleine kring op feestelijke wijze het begin van een gepensioneerd maar actief leven kunnen vieren.

Francisca, het ga je goed.