Afscheidswoord voor gastvrouwen Lia en Nicolette, 7 juli 2022

Geachte raad, ‘mevrouw Lia’,  Nicolette,

Ruim twintig jaar waren jullie zeer vertrouwde gezichten in deze zaal.

Lia een paar jaar langer dan Nicolette.

Gedurende al die jaren was jullie ondersteuning in deze zaal, weliswaar op de achtergrond, o zo cruciaal voor ons.

Tijdens ontelbare vergaderingen, die ooit regelmatig tot diep in de nacht doorgingen, leefde menig raadslid, wethouder, of voorzitter van de raad, op en kreeg nieuwe energie, zodra hij of zij jullie zag binnenkomen, ieder met een kan koffie, thee, of ander opkikkertje.

Daarbij  hadden jullie rekening te houden met een ieders voorkeur of specifieke wensen.

Zo wenste een van mijn voorgangers alleen vers gezette thee, met een scheutje melk.

Op z’n Engels.

Eén keer kwam de thee uit de automaat.

En zowaar, dat proefde hij.

Zo herinnerde jij je Lia.

Overigens is het dezelfde voorganger van mij aan wie wij de huidige Engelse opstelling van het meubilair in deze zaal danken.

Die informatie komt overigens ook van jou Lia.

Een andere voorganger van mij wenste Japanse thee.

Met mijn voorkeur voor décafé, blijf ik dus redelijk dicht bij huis.

Jullie kwamen al die jaren als eerste binnen, openden deze zaal voor een vergadering, om ook als laatste – met name jij Lia – na afloop van de vergadering –  het licht uit te doen, de deur op slot te doen en de zaal te verlaten.

Maar, niet, nadat de zaal weer geheel aan kant was.

Vandaag hoeft dat dus niet meer.

Het werk is gedaan.

De laatste koffie, thee is geschonken.

Jullie gaan met pensioen.

Jij Nicolette nu ook echt.

Je was al drie jaar geleden met pensioen gegaan, maar je kwam terug om Lia te ondersteunen bij de raadsvergaderingen.

Namens vijf gemeenteraden, vele wethouders en vijf burgemeesters, voorzitters van deze raad, inclusief mijzelf dank ik jullie voor jullie  o zo belangrijke ondersteuning van deze raad, twee decennia lang.

Het ga jullie goed.