Mevrouw Wortmann,

Beste Sylvia,

Nuchter en consciëntieus.

Die eigenschappen typeren u.

Ik mag wel zeggen ‘als geboren Groningse’, want die verwijzing naar uw wortels maakt u zelf ook.

De aardbevingen laten diepe sporen na in het leven van de Groningers.

Begrijpelijk wantrouwen tegen instanties ook.

U vond het, in uw eigen woorden, ‘tijd om wat terug te doen’, en dat doet u bij het Instituut Mijnbouwschade Groningen.

U bent alweer 21 jaar lid van de Raad van State, en heeft een indrukwekkende loopbaan op uw naam staan.

In dat kader noem ik hier dat u aan de wieg stond van het geregistreerd partnerschap en het huwelijk tussen personen van hetzelfde geslacht.

Daarmee betekent u, zonder de mensen in kwestie te kennen, veel voor hoe zij hun leven kunnen leven.

Als jurist bent u scherp op de inhoud.

U kijkt kritisch naar de details.

Collega’s herinneren zich de keren dat u stukken terugstuurde vanwege mogelijke tegenstrijdigheden.

U hakt knopen door op basis van feiten, en tegelijkertijd biedt u mensen ruimte om hun verhaal te vertellen.

Het is onmogelijk om een prijskaartje te hangen aan de pijn die mensen ervaren.

Maar erkenning en materiële genoegdoening kunnen helpen bij het verwerkingsproces.

Voor de slachtoffers van Potocari, Srebrenica heeft u zich daar met hart en ziel voor ingezet.

Vaak werkte u tot diep in de nacht door.

Beste Sylvia, al die jaren was niets u teveel.

Ook niet in de tijd dat uw echtgenoot ernstig ziek was. Scherp op de inhoud en met hart voor de zaak.

Dat kenmerkt uw grote inzet voor het recht en de samenleving.

De waardering voor uw maatschappelijke inzet krijgt vandaag ook een Koninklijk tintje.

Aan mij de eer u de versierselen uit te reiken die bij deze onderscheiding horen.