Meneer Roodenburg, beste Kees,

Boeken kunnen je op ideeën brengen.

Dat ondervond ook u, toen u begin jaren negentig met vakantie in Italië was.

In uw bagage zat het boek Franciscus van Assisi, een profeet voor onze tijd van N.G. van Doornik.

U raakte gefascineerd door de persoon van Franciscus, waar hij voor stond én vanwege het feit dat hij zulke lange voettochten had ondernomen.

U hield ook van wandelen, u was gepensioneerd en zie daar: u besloot om op pad te gaan, in de voetsporen van Franciscus.

Nou, dat was makkelijker gezegd dan gedaan.

Het enige wat bekend was, waren de plaatsen die Franciscus had aangedaan en waar kerken en kloosters aan hem herinnerden.

Verder was er niets, geen route, niets.

Daar liet u zich niet door afschrikken.

U zocht contact met de Franciscaanse beweging en u besloot Italiaans te leren.

En zo toog u aan het werk.

In een tijd toen er nog geen GPS beschikbaar was voor wandelaars, gaf u naar eigen zeggen ‘een vermogen’ uit aan stafkaarten.

En waar die niet beschikbaar waren, tekende u die gewoon zelf.

Letterlijk stap voor stap zette u een pelgrimstocht uit van Florence via Assisi naar Rome.

Dat kon niet altijd via de exacte paden die Franciscus destijds had genomen, want die zijn vaak inmiddels een grote weg, of Autostrada.

Maar u koos wel routes die door mooi en stil gebied gaan.

Routes, kortom, die bij een pelgrimstocht horen.

Die aanzetten tot nadenken en verstilling.

Uiteraard regelde u ook de mogelijkheden voor overnachtingen.

Al uw werk vond zijn weerslag in drie boeken: ‘Lopen naar Rome’, ‘Een Franciscaanse voetreis’ en een ‘Tweede Franciscaanse voetreis’.

Daar bleef het niet bij, want u controleerde ieder jaren de routes.

En aan de hand van ervaringen van lezers kwam u regelmatig met updates.

Sinds het verschijnen van uw boeken hebben heel veel wandelaars, moderne pelgrims, ervan geprofiteerd.

Soms met onvoorziene gevolgen…

Op een dag raakte ene Monika uit Duitsland met uw (vertaalde) gids in de buurt van Montefalco de weg kwijt.

Dat lag natuurlijk niet aan uw werk, hooguit aan de vertaling, dat begrijpt u wel…

Monika belde uiteindelijk maar met het overnachtingsadres Al Nido uit de gids.

De eigenaresse Emanuela, die voor ‘uw’ pelgrims een bijzonder plekje in haar hart heeft, had op dat moment helaas geen tijd om de verdwaalde Monika op te halen.

Waarschijnlijk was ze druk pasta aan het koken, stel ik me zo voor.

Dus stuurde ze haar zoon Leonardo erop af.

U voelt ‘m aankomen…

Van het één kwam het ander en inmiddels zijn Monika en Leonardo getrouwd

En Emanuela is de trotse oma van haar eerste kleinkind, dat ze – indirect – aan u te danken heeft.

Meneer Roodenburg, beste Kees,

Volgens de voorzitter van de Italiaanse vereniging Via di Francesco, zijn uw wandelgidsen hoogstwaarschijnlijk de eerste coherente beschrijving van deze pelgrimsroute.

U heeft dus pionierswerk verricht.

Werk dat nu door anderen wordt voortgezet, uiteraard onder vermelding van uw naam.

Terecht, maar uw noeste arbeid en onafgebroken betrokkenheid bij dit project zijn van grote cultuurhistorische waarde.

Dank u wel daarvoor.

Het is daarom met veel plezier dat ik u kan vertellen dat Zijne Majesteit heeft besloten u Koninklijk te onderscheiden.