Meneer Froeling, beste Frank,

“Een moordcollega” – wat een mooie ouderwetse uitdrukking.

“Doordesemt met de caritas-gedachte vanuit thuis”.

Zo wordt u omschreven door mensen die u nabij zijn.

Geboren in Den Haag, opgeleid tot arts in Leiden, waarna u de wijde wereld introk.

Naar Afrika, om precies te zijn.

Daar begon u uw loopbaan, als medical officer aan het Saint Joseph’s Hospital in Kilgoris in Kenia.

Daar zette u, creatief en voortvarend, een zorgsysteem op waarbij medical officers op motorfietsen (piki-piki’s) de patiënten bezoeken, die vaak te ver van het ziekenhuis wonen.

U zorgde ook dat het ziekenhuis nieuwe bedden kreeg, via de stichting Medic, opgericht door uw vader.

Na uw terugkeer naar Nederland bleef de band met Kilgoris bestaan.

U zamelde instrumentarium in voor ontwikkelingslanden, ook voor het Saint Joseph’s Hospital, dat u bleef bezoeken.

Uw nauwe betrokkenheid bij de stichting Share, ook opgericht door uw vader (u heeft het van geen vreemde) en het Liliane Fonds getuigen ervan hoezeer u zich het lot aantrekt van de inwoners van ontwikkelingslanden.

U specialiseerde zich tot uroloog en werkte, na een periode in Nijmegen, vanaf 1994 tot uw pensionering vorig jaar hier in het Haga ziekenhuis en zijn voorgangers, het Rode Kruis Ziekenhuis en het Juliana Kinderziekenhuis.

Dankzij u heeft zich in Den Haag een bloeiende kinder-urologische praktijk.

Gedurende die periode was u bovendien 12 jaar lang als opleider urologie actief.

Uit landelijke enquêtes kwam de Haagse opleiding steeds als favoriet uit de bus.

U toonde zich pionier: als eerste voerde u in Den Haag – en nu moet ik heel goed lezen – een laparoscopische nefrectomie uit.

Ofwel, u verwijderde een nier.

Dankzij u is dat nu dagelijkse kost – al is dat in dit verband misschien een wat rare uitdrukking.

U werd geroemd om uw persoonlijke betrokkenheid bij uw patiënten  – óók in het weekend stond u voor hen klaar als dat nodig was.

Patiënten droegen en dragen u op handen.

Het ondersteunend personeel  liep met u weg, omdat u iedereen met respect bejegende.

Ook binnen de Nederlandse Vereniging voor Urologie roemt iedereen uw betrokkenheid en inzet.

Tot en met het cabaret.

Kortom, u was een fijne collega om mee te werken.

Vol positivisme, enthousiast, op zoek naar nieuwe kansen en altijd met een kwinkslag.

Humor is héél belangrijk in het leven, dat kan ik volmondig beamen.

Ik moest dan ook erg lachen toen ik las dat u, als volleerd pianist, in een heus urologen orkestje heeft gespeeld, de ‘Flowmasters’….

Meneer Froeling, beste Frank,

Voor zo’n inzet voor de medemens, hier en ver weg, is de samenleving u dank verschuldigd.

Het is me dan ook een genoegen u te vertellen dat Zijne Majesteit de Koning heeft besloten u Koninklijk te onderscheiden.

Het hele gezin, het ‘kippenhok’, is ook erg blij, zie ik.