Toespraak door burgemeester Jan van Zanen bij de herdenking bij het monument voor de Grenadiers en Jagers, 10 mei 2021

Brigadegeneraal der Grenadiers Timmermans,
Beste kinderen,

Wanneer je om je heen kijkt, in deze mooie woonwijk, kun je het maar moeilijk voorstellen:
Dat hier ooit, in een andere tijd, is gevochten.
En niet zo’n beetje ook.
81 jaar geleden…
Jongens en meisjes,
Misschien waren sommige van jullie opa’s en oma’s al geboren, misschien ook nog niet.
Kortom, heel lang geleden.
Maar wat hier toen gebeurde, dat zijn we niet vergeten.
Want de Tweede Wereldoorlog betekende voor onze stad en voor ons land heel veel.
Het was een tijd van groot verdriet.
Een tijd waarin we onze vrijheid kwijtraakten, vijf jaar lang.
En heus, dat was wel even wat anders dan de lock down van een paar weken geleden.

Ontzettend veel mensen verloren toen hun leven.
Soldaten en burgers.
En hier begon het allemaal, op 10 mei 1940.
Bommen vielen, parachutisten kwamen naar beneden gezeild, vliegtuigen werden neergeschoten.
Moedige mannen van het garderegiment Grenadiers en Jagers namen het op tegen het Duitse leger dat ons land binnenviel.
Ze vochten als leeuwen.
Vandaag staan we stil bij wat zich hier toen afspeelde.
En herdenken wij de soldaten die hun leven gaven.
Dat jullie daarbij zijn, vind ik heel belangrijk.
Ja, het is heel lang geleden.
Maar de soldaten van toen vochten ook voor jullie vrijheid.
Bovendien: wij mogen hier dan gelukkig in vrede leven, op veel andere plekken in de wereld is dat niet het geval.
Daar is het oorlog, sterven mensen.
Mannen, vrouwen én kinderen.
Als stad van vrede en recht probeert Den Haag er een steentje aan bij te dragen dat in zoveel mogelijk landen vrede is.
Ons leger is daarbij onmisbaar: zij houden de vechtende partijen uit elkaar en beschermen de burgers.
En zorgen ervoor dat kinderen in die landen veilig naar school kunnen gaan.
En op straat kunnen spelen.
En wij?
Wat kunnen wij doen voor de vrede?
Heel veel.
Gewoon dichtbij huis.
Door bijvoorbeeld op een vriendelijke manier met elkaar om te gaan, met een beetje respect.
Door elkaar, hoe verschillend we ook zijn, altijd als mens te blijven zien.
Mensen die vaak meer op elkaar lijken dan we in het eerste geval denken.
En die allemaal, in het diepst van hun hart, uiteindelijk maar één ding willen:
in vrede leven.
Dank jullie wel.