Meneer Selders,

Beste Jacques,

Wat hadden verenigingen vroeger toch mooie namen.

‘Groot Door Samenwerking’ (GDS) was jouw club.

Een ‘RKSV’, Rooms-Katholieke sportvereniging.

Maar liefst 17 jaar lang was je er voorzitter, tot de fusie met een andere RKSV, voetbalvereniging Pancratius (ook een heel mooie naam).

Vanaf begin jaren zeventig was je zo’n tien jaar nauw betrokken bij de organisatie van de zomerjeugdkampen van GDS.

Maanden van tevoren was je al bezig om alles voor te bereiden en leuke activiteiten te verzinnen.

De groep waarvan jij leider was, had een wereldweek.

Je zorgde voor een goede sfeer en balans in de groep, gaf iedereen aandacht en ‘compenseerde’ zelfs kinderen die te weinig zakgeld van huis hadden meegekregen.

Als het even kon, maakte je muziek met de kinderen, op het elektronisch orgel dat je had meegenomen (dat lijkt me nog best een gesjouw).

De kinderen vonden het super.

“Mag ik volgend kamp bij Jacques in de groep” was dan ook een veel gehoorde vraag.

Wat een mooi compliment.

Halverwege de jaren zeventig werden jij en je vrouw Tilly lid van Soos De Inval aan de Staringstraat, opgericht door de oudere, inmiddels overleden broer van Tilly.

De Inval had tot doel mensen met en zonder een beperking met elkaar in contact te brengen.

Voor die tijd heel vooruitstrevend.

Al gauw was je veel meer dan alleen maar lid van De Inval.

Maar liefst 27 jaar lang was je voorzitter, je organiseerde activiteiten, hielp leden met het aanvragen van subsidies en je digitaliseerde de administratie.

Dat laatste was aan jou, als computerprogrammeur, zeker besteed.

De Inval kon zijn 50-jarig bestaan nog vieren, met een optreden van jou (op keyboard) en de band Very Old Nick, maar helaas betekende corona daarna het einde.

Jacques, jouw inzet voor je medemens gedurende een halve eeuw is opmerkelijk.

De samenleving dankt je hiervoor met een Koninklijke onderscheiding.

Van harte gefeliciteerd.