Toespraak door Jan van Zanen bij de uitreiking van Koninklijke onderscheidingen aan Woody Brunings, Eddy Chatelin en Ben Poetiray, 22 december 2023
Goedenavond allemaal,
Beste leden van de Crazy Rockers en The Java Guitars,
in het bijzonder:
Woody Brunings,
Eddy Chatelin,
en Ben Poetiray,
Wat een eer om vanavond in jullie nabijheid te zijn en te kunnen genieten van jullie muziek.
Want inmiddels zijn jullie levende legendes.
Pioniers van de rockmuziek in ons land.
Iconen van de Indorock.
Eind jaren vijftig en begin jaren zestig brachten jullie de Rock & Roll naar Nederland, dat toen nog zeer puriteins was.
De Indorockers zorgden voor vernieuwing.
Latere generaties musici zijn schatplichtig aan jullie.
Rinus Gerritsen en Cesar Zuiderwijk van Golden Earring verwoordden dat simpel en helder: we hebben het geleerd van de Indorockers.
Wie Indorock zegt, zegt natuurlijk ook Den Haag.
Dé stad waar van oudsher het hart van de Indische cultuur in Nederland klopt.
Dat Den Haag in de loop van de jaren zestig kon uitgroeien tot Beatstad, met namen als Golden Earring, The Motions en Shocking Blue, is te danken aan jullie pionierswerk
Daarom is het ook zo mooi dat we vanavond bijeen zijn in het Paard, de poptempel van Den Haag, voor dit gezamenlijke optreden van de Crazy Rockers en The Java Guitars.
Inmiddels vormen de Crazy Rockers de oudste rockband van Nederland, met maar liefst twee leden van het allereerste uur: Woody Brunings en Eddy Chatelin.
Woody,
Je bent geboren op Saba en je bracht je vroege jeugd door in Suriname.
En dat feit bevestigt meteen dat de term ‘Indorock’ méér betekent dan muziek gemaakt door musici met een Indische achtergrond.
Als vijftienjarige kwam je, begin jaren vijftig naar Nederland en je groeide verder op in Den Haag.
Samen met Eddy Chatelin was je erbij toen in 1959 de Crazy Rockers in onze stad werden opgericht.
Eddy, jij moet met je vijftien lentes op dat moment de jongste sologitarist en leadzanger van Nederland zijn geweest.
Voor de goede orde: ik was toen nog niet geboren.
De technische apparatuur was nog lang niet zo ontwikkeld als nu, dus werd er veel improvisatietalent verlangd.
De Crazy Rockers behoorden, samen met bijvoorbeeld de legendarische Tielman Brothers tot de eerste bands die in ons land live Rock & Roll speelden.
Dat was dus echt iets nieuws.
Begin jaren zestig vertrokken de Crazy Rockers naar Duitsland, waar jullie in Hamburg in de roemruchte Kaiserkeller speelden.
In dat zelfde etablissement trad in die periode ook een jonge, nog onbekende band op: The Beatles.
Het kan niet anders zijn of zij hebben het van jullie afgekeken…
Na jullie terugkomst, in 1962, braken jullie in Nederland door.
Met jullie eerste single ‘Mamma Pappa Twist’ stonden jullie drie maanden in de hitparade.
Het succes legde jullie geen windeieren: volgens een krantenartikel uit het Nieuwsblad van het Noorden uit 1964, ter aankondiging van een optreden in Vlagtwedde, hadden op dat moment alle Crazy Rockers een eigen sportauto…
Ben, intussen was ook jij actief geworden als muzikant.
Op dertienjarige leeftijd richtte je met je broers in Brabant een familieband op, The Poetiray Brothers.
Als jochie was je vanuit Indonesië naar Nederland gekomen.
Muziek was jullie met de paplepel ingegoten, je vader was een bekende muzikant in het voormalig Nederlands-Indië.
Hij was voor jou en je broers een strenge en ambitieuze leermeester.
Ben, je speelde in vele bands, ook in het buitenland en sinds zo’n twintig jaar maak je muziek met The Java Guitars.
Woody en Eddy, met de Crazy Rockers bereisden jullie eveneens vele landen, en jullie maakten zelfs op uitnodiging van de Nederlandse ambassade een tournee door Indonesië.
Woody, in de tussentijd was je leraar Duits geworden.
Weet niet of dat iets te maken had met jullie tournees door Duitsland, maar feit is dat je leerlingen met je wegliepen.
Je lijkt me dan ook in alles het tegenovergestelde van de zure leraar Duits O. den Beste die Wim de Bie zo mooi kon neerzetten.
Eddy, ook jij hebt het onderwijzen in je bloed: vele musici leerden bij jou de kneepjes van het gitaarspel.
Beste Woody, Eddy en Ben,
Alle drie zijn jullie, inmiddels zo’n 64 tot 60 jaar lang, actief in de muziek.
Niet alleen behoren jullie tot de grondleggers van de Indorock in Nederland, jullie houden deze heel specifieke muziekstijl tot op de dag van vandaag in ere.
Ook hier in Den Haag, niet alleen vanavond in het Paard maar bijvoorbeeld ook op de Tong Tong Fair.
Dankzij jullie is Indorock springlevend cultureel erfgoed.
Erfgoed, dat ons bovendien het nodige weet te vertellen over de koloniale en postkoloniale geschiedenis van Nederland en van Den Haag, stad vol ‘sporen van smaragd’.
Indorock is niet alleen heerlijke muziek om op te dansen en naar te luisteren (en vergeet de spectaculaire podiumshows niet).
Indorock is ook de soundtrack die hoort bij de levens van ontelbare mensen met een achtergrond in Nederlands-Indië of een van de andere voormalige koloniën.
Indorock is jullie levenswerk.
Het doet me veel plezier jullie te mogen mededelen dat Zijne Majesteit heeft besloten om jou, Woody, jou, Eddy en jou, Ben, Koninklijk te onderscheiden.
Van harte gelukgewenst.
