Toespraak door burgemeester Jan van Zanen bij de opening van de tentoonstelling ‘Loosduinen 100 jaar Haags’, 21 januari 2023
Beste Pjer Wijsman,
Geachte aanwezigen,
Wat een eer, dat ik even in de voetsporen mocht treden van Hendrik Willem Hovy, de laatste burgemeester van Loosduinen.
Maar de ambtsketen die hij als laatste mocht dragen, hoort natuurlijk te rusten op zijn schouders.
Hoe bijzonder is het dat de keten na zoveel jaren weer is opgedoken – hulde aan de kleindochter.
En wat mooi, dat hij uitgerekend in dit jubileumjaar kan worden toegevoegd aan de collectie van het Loosduins Museum.
Honderd jaar geleden kwam Loosduinen bij Den Haag.
Niet iedereen was daar destijds blij mee.
En daar kan ik me zeker iets bij voorstellen.
Want het is een behoorlijk ingrijpende gebeurtenis.
Iets waarover men in Loosduinse families nog decennia later sprak.
Of nóg spreekt.
Nu noemen we dat gemeentelijke herindeling.
Destijds had men het over annexatie.
Een woord dat ook na zoveel jaren nog wel eens ter tafel komt.
Ook dat kan ik begrijpen.
Bij alle veranderingen die Loosduinen de afgelopen eeuw heeft ondergaan, één ding is gebleven:
Dat is de liefdevolle manier waarop Loosduinen zijn geschiedenis koestert.
Nu kent Loosduinen dan ook een heel rijke historie, die het meer dan waard is om verteld te worden.
In 2021 mocht ik tot twee keer toe te gast zijn in de molen De Korenaer, de laatste keer ter gelegenheid van het 300-jarig bestaan.
Hedy Fris, voorzitter van de stichting molen, molenaar Rien Koolstra en natuurlijk ook Pjer Wijsman waren erbij.
Eerder bezocht ik de burgemeestersbuurt, waar ik aangrijpende verhalen hoorde uit de oorlogsjaren.
Wie Loosduinen zegt, die zegt ook natuurlijk ook: tuinbouw, in het bijzonder de glastuinbouw.
De Loosduiners ontwikkelden zich, eind 19e, begin 20e eeuw tot pioniers op dit gebied.
Er was een periode dat in Loosduinen meer glastuinbouw was dan in heel het Westland.
Ook dat is verleden tijd.
Daarnaast is er natuurlijk veel meer te vertellen over Loosduinen door de eeuwen heen.
Iets dat hier, in het Loosduins Museum, op een heel mooie manier gebeurt.
Met dank aan vele vrijwilligers.
Maar bijvoorbeeld ook de boekenreeks Platglas van kroniekschrijver Frans van Gaalen, waarvoor ik eens een voorwoord mocht schrijven, houdt de geschiedenis van Loosduinen levend.
Ik hoop dan ook van harte dat ook deze tentoonstelling veel bezoekers mag trekken.
Want ook deze mijlpaal verdient het om gevierd te worden.
Bij een jubileumviering mag een kadootje niet ontbreken.
Ik heb dan ook iets meegenomen, waarvan ik hoop dat het een mooi plekje mag vinden in het museum.
Het is een reproductie van de oorkonde van de Hooge Raad van Adel (destijds nog met twee o’s geschreven) uit 1816, met het besluit om Loosduinen een gemeentewapen toe te kennen.
Hulde aan Ary André, die de reproductie vond.
Pjer, mag ik jou de oorkonde overhandigen?
Dank u wel.
