Mevrouw Klamer, beste Nel,

U helpt graag andere mensen.

Als maatschappelijk werker deed u dat voor de kost, laatstelijk in verpleeghuis WZH Transvaal.

Sinds uw pensionering, maar eigenlijk ook daarvoor al, doet u dat als vrijwilliger.

Zo was u, zo’n 25 jaar geleden, al betrokken bij de SOS Telefonische Hulpdienst.

Vanaf 2012 bent u opnieuw actief geworden voor wat inmiddels de Luisterlijn heet.

Maar het werk komt op hetzelfde neer: het bieden van een luisterend oor aan mensen die het moeilijk hebben.

Dat is zeker geen makkelijke klus.

De Luisterlijn vraagt veel van de vrijwilligers.

Daarom krijgt iedereen ook een gedegen opleiding en wordt er onderling veel gereflecteerd.

U deed de afgelopen jaren minimaal vier diensten (van vier uur) per maand.

En u sprong ook nog eens vaak op het laatste moment in om nachtdiensten te vervullen.

U werd geroemd om uw ‘heerlijke’ nuchterheid.

En de wijze waarop u in de gesprekken mensen op een afstand naar hun eigen situatie liet kijken.

Om ze zo een ander perspectief proberen te bieden.

Met tussendoor, waar het kon, een grapje.

Humor is zo belangrijk om zaken wat lichter te maken, dat herken ik.

Tot op vandaag bent u zeer actief in kerkelijk verband.

Zo was u, toen u nog op Scheveningen woonde, kerkenraadslid van de wijkgemeente Bethelkerk, onderdeel van de Gereformeerde Kerk van Scheveningen.

U was erbij toen het  ‘Samen op Weg’ proces begon, dat leidde tot een fusie met de hervormden en het ontstaan van de Protestante Gemeente te Scheveningen.

Samen naar de kerk, ja gezellig.

In dit proces speelde u een kritisch-opbouwende rol.

En u maakte indruk met uw kennis van de Nederlandse kerkgeschiedenis en de verschillen tussen ‘hervormden’ en ‘gereformeerden’.

Niet onbelangrijk in zo’n proces van samengaan.

Daarnaast was u op Scheveningen vele jaren actief als wijkouderling.

In die hoedanigheid bezocht u trouw gemeenteleden, vaak ouderen en eenzame mensen.

Ook hielp u mee met de organisatie van de jaarlijkse bazaar rond de Bethelkerk.

En u bracht een groep Zuid-Afrikaanse jongeren, die hier voor een stage waren, onder in uw huis.

Na uw verhuizing wisselde u van kerk en werd u lid van Duinzichtkerkgemeente.

Meteen werd u ook daar actief, onder andere als diaken.

Een functie die u tot 2020 heeft vervuld.

U beheerde het geld van de diaconie en u hielp mee met de organisatie van onder meer evenementen voor ouderen.

En u weet van geen ophouden: nog steeds bent u betrokken bij de boekenclub, zo heb ik me laten vertellen.

Mevrouw Klamer, beste Nel,

Uw inzet voor uw medemens is niet onopgemerkt gebleven.

Zelfs de Koning heeft het gezien en gewaardeerd.

Het doet me dan ook een groot plezier u te mogen vertellen dat Zijne Majesteit de Koning heeft besloten u Koninklijk te onderscheiden.