Openingswoord bij de halfjaarlijkse netwerkbijeenkomst met religieuze en levensbeschouwelijke organisaties, 12 februari 2025
Goedenavond,
Dank voor uw komst.
Dank ook aan DabDer, het Alevitisch Cultureel Centrum en voorzitter Muharrem Cengiz voor de geboden gastvrijheid.
En natuurlijk aan IPPR (van de directie Veiligheid), voor de organisatie, samen met onder meer DabDer en de Bahá’í.
Was eerder burgemeester in Amstelveen en Utrecht, initieerde in beide gemeenten halfjaarlijkse ontmoetingen met alle levensbeschouwelijke en religieuze instellingen en organisaties.
Deed datzelfde toen ik in Den Haag aan het werk ging. Gesteund door de gemeenteraad en het college (de wethouders Vavier en Bredemeier).
Deed en doe dat niet in plaats van allerlei andere interreligieuze initiatieven, maar daarnaast en/of ter ondersteuning ervan.
Waarom?
Omdat levensbeschouwing en religie mensen kunnen binden en juist het samenleven een stad maakt.
Met welk doel?
Weet u elkaar te vinden?
Weet u de (burgelijke) gemeente – mij – te vinden (als het spannend is in de samenleving)?
En tenslotte: kent u alle voorzieningen die er zijn, kennen wij alle mensen (in nood) die u wel kent en wij niet?
In Den Haag komen we nu al geruime tijd twee keer per jaar bijeen met vertegenwoordigers van religieuze en levensbeschouwelijk organisaties.
Gaf net aan waarom ik daar belang aan hecht.
Ook dat ik dit al doe sinds de tijd dat ik burgemeester ben.
Het belang van bijeenkomsten als deze is de laatste tijd alleen maar toegenomen.
We leven in een wereld waarin de onrust groeit en polarisatie hoogtij viert.
Juist daarom is het zo belangrijk om hier met z’n allen bij elkaar te zijn.
Met elkaar, als vertegenwoordigers van verschillende religieuze en levensbeschouwelijke groepen én de gemeente Den Haag.
Om elkaar nog beter te leren kennen en de onderlinge verbinding te bevorderen.
Ontspannen, in combinatie met een gezamenlijke maaltijd en een interessant inhoudelijk programma dat ter zake doet.
De rol van de religieuze en levensbeschouwelijke gemeenschappen in het maatschappelijk leven mogen we niet onderschatten.
U doet enorm veel vrijwilligerswerk, van maaltijden bereiden voor mensen met een kleine beurs en alleenstaanden, tot huiswerkbegeleiding, tot maatschappelijke hulp aan mensen die hier hun weg nog niet zelfstandig kunnen vinden.
Kortom, u bent onderdeel van het cement dat het maatschappelijke weefsel van onze stad bij elkaar houdt.
Het initiatief tot het oprichten van een Haags Interreligieus Platform is een hoopvolle ontwikkeling in tijden van polarisatie.
Een eerste aanzet is de website waarop iedere ‘denominatie’ ruimte krijgt zichzelf te presenteren, maar waarop we elkaar ook kunnen vinden.
Dat onderlinge contact en het daaruit voortvloeiende contact is belangrijk.
Kijk nu naar vanavond: we zien elkaar niet alleen en praten bij, maar we hebben het met elkaar ook over maatschappelijke thema’s die ons allemaal aangaan, waarin we ons allemaal herkennen.
Dit keer zal het gaan over opgroeien in de huidige samenleving.
Als ik dan terugblik op m’n eigen jeugd, in Edam-Volendam…
Natuurlijk, in de jaren zestig en zeventig gebeurde er ook het nodige in de wereld en dichterbij huis, was er ook polarisatie, maar toch…
Er was nog geen internet, er waren nog een sociale media die alles een compleet nieuwe dynamiek hebben gegeven.
Geen TikTok, X, Facebook, Instagram, maar wat radiozenders, de krant en twee Nederlandse netten op de televisie, soms zelfs al in kleur…
Nee, terugblikkend groeide ik op in een oase van rust, met hooguit wat beelden uit Vietnam, van demonstraties of ontruimingen van kraakpanden op het achtuurjournaal.
Hoe zou ik hebben gereageerd op de stortvloed van prikkels, nieuws, echt en nep, complotverhalen et cetera die kinderen en jongeren van nu dagelijks over zich heen krijgen?
Allemaal hebben we kinderen in onze omgeving: eigen kinderen, kleinkinderen, neefjes, nichtjes, buurkinderen, leerlingen, leden van het voetbalteam.
En zij kijken naar ons voor antwoorden, begeleiding, geruststelling.
Dat is vaak een lastige taak en een grote opgave, want wij volwassenen weten het soms ook niet en voelen ons soms ook onzeker.
Opgroeien is sowieso een uitdaging – wie ben je, wie wil je zijn, hoe verhoud je je tot anderen – maar in deze tijd lijkt me de uitdaging extra groot.
Een van de workshops van vanavond, die over identiteit, houdt daarmee nauw verband.
Een andere workshop gaat over de onlinewereld, over desinformatie, algoritmes, hoe dat allemaal werkt en wat zien jongeren online?
En dan is er nog een workshop over hoe daar als volwassene en als opvoeder bij aan te sluiten.
Kortom, het belooft een interessante en leerzame avond te worden, waar ik zelf ongetwijfeld het nodige van op zal steken.
Sluit graag af waarmee ik begon: dank voor uw komst.
