Een werkontbijt in alle vroegte met Jessie en Stan en een vergadering om negen uur met de Europese collega’s, markeren het begin van de vrijdag. De omstandigheden maken dat governing president Metshin gisteren al na enkele uren meteen weer huiswaarts keerde. Zit daarom met m’n Turkse collega co-president Uğur İbrahim Altay (burgemeester van Koyna) vandaag zowel het besloten als het openbare deel van de ‘presidency-meeting’ van de retreat voor. Het lukt consensus te bereiken over een statement over de situatie in Oekraïne. Ook de loco-burgemeester van Kazan, Yevgenia Lodvigova, spreekt haar steun voor het statement uit. Een belangrijk signaal naar de buitenwereld. Tussen de bedrijven door draag ik in een nabijgelegen zaaltje langs digitale weg op verzoek van ambtgenoot Bob Vostermans (Beesel) bij aan de oprichtingsbijeenkomst van K(rachtige)80, een netwerk van kleine gemeenten binnen de VNG (‘De kracht van klein’). Beantwoord vragen van dagvoorzitter Tom Vaessen, wens K80 veel succes en neem afscheid. Hol meteen terug naar de plenaire zaal om de ‘presidency meeting’ verder te kunnen voorzitten. Rond een uur kan ik de vergadering sluiten (‘When the going gets tough, the tough get going’).

Gebruik samen met Jessie de lunch met Joanne en Berry van onze Canadese zusterorganisatie. Maak ’s middags kennis met honorair-consul voor Nederland in Barcelona, Dirk Kremer. Naast zijn consulaire klus is Dirk werkzaam bij QMT. Neem een video op voor de Europese vereniging van gemeenten CEMR. Marlène Siméon hanteert de camera.

Ga in de loop van de middag richting het vliegveld van Barcelona. Reis ’s avonds samen met Jessie terug naar Nederland (delegatiegenoten Sanne en Stan zijn al eerder vertrokken). Vlieg met vlucht KL 1676 in een Boeing 737-800 terug naar Schiphol. Landen precies op tijd op de Kaagbaan. Het is desalniettemin laat als ik terug ben in Den Haag. Pak m’n koffer uit en zoek m’n bed op. Simone is er. Gezellig.