Geniet samen met Simone van een aantal dagen vakantie in Kaapverdië. Staan zaterdagochtend 22 oktober supervroeg op om lange rijen bij het inleveren van de koffers en de security enzo te voorkomen. Dat lukt goed. Bijna alles is nog gesloten op Schiphol, dus wel lange rijen bij de enige broodjeszaak die open is … Je moet er wat voor over hebben. Hoort er bij. Het is bovendien herfstvakantie. Dus onderweg babies die vrolijk van zich laten horen en krappe stoelen. Vertrekken verlaat omdat ‘een knopje’ het niet doet. Zit tijdens vlucht OR3701 in een Boeing 737-8 helemaal voorin. De passagiers moeten voor het gordijntje bij de wc wachten. Heb dus aldoor gezelschap. Ervaren purser mevrouw José (‘Ik kom ook uit Den Haag’) houdt gezellig de moed erin. Maken na ruim zeven uur een tussenlanding op het eiland Boa Vista in de Atlantische oceaan. Vliegen na enige tijd door naar onze eindbestemming het eiland Sal. Na een kwartiertje landen we op Aeroporto Internacional Amílcar Cabral nabij de ‘hoofdstad’ van het eiland Espargos. Gaan in een TUI-bus richting ons hotel Riu aan Cabocan Lote nabij het in het zuidelijk deel van het eiland gelegen plaatsje Santa Maria. Vermaken ons prima. Matthieu van de reisorganisatie – afkomstig uit België – doet ons zondagochtend in het hotel enige suggesties tot ‘extra’ vermaak tijdens ons verblijf. Ben overigens van plan vooral rustig aan te doen.

Gebruiken iedere dag het ontbijt, de lunch en (soms) het avondeten in restaurant Promenade. Bijna steeds te veel van het goede eigenlijk. Het avondeten geschiedt meestal in de speciale restaurants Kulinarium, Santa Maria of Sofia. Prima verzorgd door Eloisa en al haar vriendelijke collega’s. Zwem, luier, zon en lees.
Onder andere het verrassende en geestige romandebuut van Tobi Lakmaker ‘De geschiedenis van mijn seksualiteit’, de zeer herkenbare politiethriller van Theo Akse (De omerta van Groenestein), de roman ‘Hard Land’ (een verjaardagskadootje van mijn broer Koos) van Benedict Wells, – was tot tranen toe geroerd -, de satirische roman ‘Het Koninklijk Huis van Herman Koch (een afscheidskadootje van protocolmedewerker Kevin Verbaas) en de publicatie ‘Hoe wij hier ook samen kwamen’ van Kathleen Ferrier.

Het zwemmen en lekker luieren geschiedt vooral in de twee grote hotelzwembaden. Een enkele keer ook in de helderblauwe zeer fraaie zee. Bevalt me matig. Komt door mezelf hoor. Verlies tot twee keer toe mijn zonnebril in de hoge golven. Simone en de tweede keer een meneer brengen uitkomst en vinden m’n bril terug … Het is de hele week bijna steeds stralend zomerweer. Zo’n graad of 29. Alleen de laatste zondag heeft de bewolking bijna de hele dag de overhand. Het is ook dan nog steeds heerlijk toeven overigens. De wind uit zee is magic.

Bel een paar keer met m’n moeder in Edam, bekijk voorzover dat lukt digitaal de Nederlandse kranten en volg – helaas het is niet anders – het berichtenverkeer van en naar het Stadhuis. En tussendoor zijn er de uitstapjes. Doen woensdag mee aan een rondrit over het eiland. Beginnen in de baai van Murdeira (‘Baía da Murdeira’). Bewonderen vanaf de kust in de verte de Monte Leão (Leeuwenberg). Rijden langs het vliegveld in Espargos richting het vissersdorp Palmeira (‘Palmboom’). Dan naar het noordelijke deel van het eiland Buracona. Daar is in een inham in de rotsen een binnenmeertje te zien waartegen enorme golven uit de Atlantische oceaan klotsen. Even verderop is via een houten pad een gat in de rotsen te bewonderen waar de zon voor ’the blue eye’ zou moeten zorgen. Is een beetje bewolkt. Zien slechts een donker gat in de diepte … Gebruiken de lunch in Caldera Preta in een buitenwijk van Espargos.

Gaan vervolgens oostwaarts. De woestijn door. Een weg is niet te zien. Passeren de Monte Leste, Morro Sal en Monte Grande. Zien halverwege de luchtspiegelingen in de vlakte van Tera Boa. Dan naar de Salinas van Pedra de Lume. In de vulkaankrater is van de zoutwinning weinig meer te zien. Een aantal houten frames van de ‘kabelbaan’ die ooit het zout verder brachten staan er nog. Drijf in één van de zoutpannen. De hoge concentratie zout laat zelfs mij zonder enige moeite drijven. Bezoeken de Viveiro Botanical garden. Zien tropische planten en bloemen en lopen door de dierentuin in de vorm van een kinderboerderij. Eindigen de rondrit met een lokaal drankje aan het strand van Ponta Preta. Reisleider Nando (‘Heb tien jaar in Nederland gewoond, in Schiedam om precies te zijn’) bezorgde ons een mooie dag.

Gaan donderdagmiddag vanuit het havenplaatsje uit varen met catamaran Sodade . Kapitein Jair Ramos vaart ons richting de Leeuwenberg. Er is gelegenheid tot zwemmen en snorkelen. Maak er met plezier gebruik van (van dat zwemmen dan). Bezoeken vrijdag het centrum van het nabijgelegen dorpje Santa Maria. Zien in de haven de vissers aan het werk, wandelen door een lange winkelstraat (‘Rua 1 de Juno’) en drinken een kopje koffie bij PalmBeach aan de haven.

En zo vliegen de dagen voorbij. Zeer van genoten. Maandag 31 oktober is het ’s middags beredruk op het vliegveld. Staan achtereenvolgens in lange rijen voor het afgeven van de koffers, de security en de paspoorten. In de tijd die nog over is zijn er ook rijen om iets te eten en/of te drinken. Tenslotte is er een lange rij om in het toestel te komen. Vliegen aan het eind van de middag met vlucht OR3721 in een Boeing 737-8 (‘Antalya’ geheten) terug naar Nederland. Iets korter dan heen (bijna zes uur) maar helaas met veel turbulentie. Vreselijk vind ik dat. Landen ruim na middernacht op Schiphol. Reizen meteen door naar Den Haag. Een latertje. Morgen begint een drukke werkweek.