Maak een ochtendwandeling in de wijk. In korte broek. Het is stil onderweg. Fiets in de loop van de ochtend samen met Sandra van der Zwan (kabinetszaken) naar het Noordelijk Havenhoofd, de plek waar de gedenkplaat ligt ter nagedachtenis van de vier jaar geleden omgekomen vijf surfers. De KNRM ligt (toevallig?) met een boot voor het monument. Mooi symbool. Ze zwaaien als ze wegvaren. Leg vijf witte rozen bij het gedenkteken.

Drinken een kopje koffie bij Anne en Max aan de Frederik Hendriklaan. Woon aansluitend op uitnodiging van de hooggeleerde Hans Blom in boekhandel Paagman de presentatie bij van het boek dat zijn zoon Onno schreef over de geschiedenis van hun familie. De titel van het boek luidt Oorlogsduif. Fiets daartoe naar boekhandel Paagman aan de Frederik Hendriklaan. Onno wordt geïnterviewd door Jean-Pierre Geelen en signeert na afloop. Aardig gesprek over een kwetsbaar thema.

In ‘Oorlogsduif’ vertelt Onno Blom voor het eerst de verborgen geschiedenis die zijn familie verscheurde. Zijn grootvader, Jan Blom, zat tijdens de Tweede Wereldoorlog in het verzet. Maar zijn overgrootvader, Johan Blom, zat met zijn vrouw en zeven andere kinderen bij de NSB. Jan voegde zich vlak voor de hongerwinter bij de gewapende verzetsgroep De Duif in Friesland. Daar werd zijn beste vriend door de Duitsers gepakt en geëxecuteerd. Johan overleed in de zomer van 1945 in kamp Westerbork, waar na de bevrijding collaborateurs werden opgesloten.

Wonderlijk genoeg werden na de oorlog de familiebanden hersteld. Niemand merkte iets aan de Blommen. Over het zwarte verleden werd gezwegen. Totdat Onno besloot het zwijgen te doorbreken. Samen met zijn vader, de historicus Hans Blom en voormalig directeur van het NIOD, ging hij op zoek naar wat zijn grootvader en overgrootvader is overkomen. Door de scherpe stijl en grote vertelkracht leest Oorlogsduif als een spannende roman, waarin een duistere tijd op een sensitieve manier wordt belicht. “Voor mij is het goed als het waar is,” zegt Onno’s vader tegen hem, “voor jou is het waar als het mooi is.”

Zeg Sandra gedag. Ze gaat op vakantie naar Lefkas… wens haar veel plezier. Fiets naar huis. Bel ’s middags gezellig met m’n moeder (“Bedankt voor de mooie bloemen”). Verricht veel leeswerk voor de komende week. Wandel aan het eind van de middag samen met Simone richting het strand. Gebruiken het avondeten bij Malou’s The Fat Mermaid.

Ga ook zondagochtend vroeg aan de wandel in de wijk. Besteed bijna de gehele zeer zonnige dag in de kring van mijn gezin en familie. Ga in Houten ‘oppassen’ bij mijn kleindochters Florien en Jolein. Erg gezellig. Niet alleen mijn dochter en haar partner zijn er, maar ook mijn in Utrecht woonachtige zoon komt langs. Top. Bezoek op de ’terugweg’ – breng eerst mijn zoon naar zijn huis in Utrecht – mijn 90-jarige moeder in Edam. Het is Moederdag, nietwaar? De bloemen staan mooi.

Stap, aan het eind van de middag terug in Den Haag, op de fiets. Doe een paar boodschappen aan de Prins Willemstraat en geniet op mijn balkon van de zon.