Rond kwart voor zeven belt m’n moeder. Pa heeft helaas een onrustige nacht gehad. Het gaat de verkeerde kant op. Ga net als m’n broer in alle vroegte richting Edam. Als ik aankom zijn een arts en verpleegkundige druk in de weer met hem. We willen Pa graag zoveel mogelijk comfort bieden nu zijn einde helaas nadert. Ook Simone is er. Een paar naaste vrienden en vriendinnen en buren wippen aan om nog even zo goed en zo kwaad als het gaat Pa gedag te zeggen. Bel met m’n dochter en zoon. Informeer een aantal familieleden in den verre. Een verdrietige zaterdag vliegt voorbij. Ben tegen middernacht terug in Den Haag.

Pa heeft de nacht kalm doorgebracht meldt mijn broer Koos zondagochtend – het is eerste Pinksterdag – in alle vroegte. Inmiddels hebben ook onze familieleden uit Amerika en Australië op mijn verdrietige email- en app berichten gereageerd. Maak een ontbijt. Bel met m’n dochter. Reis dan via de ziekenhuisapotheek aan de Waterlandlaan in Purmerend opnieuw naar Edam. Moeten zoals afgesproken vaccins halen voor Pa. In de berm staan fraaie bloemen.

Inmiddels belt Koos. Pa is rond het middaguur opeens weer heel onrustig. ‘Zijn jullie dichtbij? Want het gaat niet goed’. Net te laat komen we aan. Om vijf voor één is ie vredig overleden (op z’n 86e verjaardag). Ma en Koos waren erbij. Zijn hand is nog warm als ik ‘m voel. Het is beter zo. Daarna ontvouwt zich een rollercoaster. Een dienstdoende huisarts stelt het overlijden vast. Nemen vervolgens met Sylvia van uitvaartorganisatie Vrouwen van Sereen het afscheid door dat is voorzien komende zaterdagochtend in de Grote Kerk in Edam. Nemen afscheid van Pa. Verdrietig allemaal. Aan het eind van de middag komen m’n dochter, haar partner, achterkleindochter Florien en m’n zoon langs. Improviseren het avondeten. Gaan daarna aan de slag met het schrijven van de adressen op de condoleancekaarten. Het regent buiten. Opnieuw pas tegen middernacht terug thuis in Den Haag.

Het is tweede Pinksterdag. Het regent nog steeds. Vermaak me in de privésfeer. Ga in de loop van de dag opnieuw naar Edam om samen met m’n broer Koos m’n moeder bij te staan.