Toespraak door burgemeester Jan van Zanen bij de opening van het voco The Hague hotel, 16 juli 2021

Mevrouw Van Weert,
Beste Inge,
Meneer Fransoo,
Beste Ton,
Geachte aanwezigen,

Dank voor uw vriendelijke woorden, mevrouw Van Weert.
En wat een eer en genoegen om te mogen bijdragen aan de opening van het voco The Hague hotel.
Moet bekennen dat ik de naam nog niet kende.
Maar vind het wel een mooie en toepasselijke.
Voco komt, zoals ook in al uw communicatie-uitingen staat, van het Latijnse vocare.
Nee, niet Volare, oh-oh – Cantare, oh-oh-oh-oh…
Vocare betekent om te beginnen roepen, maar ook bijeenroepen en uitnodigen.
Kijk, daar proeven we al de gastvrijheid, de kern van het hotelwezen.
Maar wat dit werkwoord óók kan betekenen, dat is:
iets of iemand in een stemming of toestand brengen.
En dat heeft natuurlijk óók alles te maken met het edele beroep van hotelier.
Zeker in het meer luxe segment van de markt, waartoe we de voco-hotels mogen rekenen.
Want daar draait het uiteindelijk óók om het brengen van de gast in een toestand of stemming.
Die wil ontspannen, of dat nu na een vakantiedag vol activiteiten is of na een dag vergaderen.
Het gevoel dat voor alles is gezorgd.
Een stemming van ‘even geen zorgen’.
En wanneer je nog iets nodig hebt, dan is een belletje naar de receptie voldoende.
“Ein Anruf genügt”.
Dit is per slot van rekening een project van de Oostenrijkse ontwikkelaar UBM.
En ‘anrufen’ betekent niet alleen opbellen, maar ook aanroepen, zoals in ‘de goden aanroepen’.
En in het Latijn is ook dat…vocare…
De cirkel is rond.

Genoeg over de naam.
Ook de locatie van dit hotel is bijzonder.
Tot kort na de Eerste Wereldoorlog stond hier een huis waar illustere figuren hebben gewoond.
Zoals Johanna de Witt, de zuster van Johan, die even verderop op zo’n verschrikkelijke manier aan zijn einde kwam.
Zijn huis (nummer 6 ) staat er nog wel.
Kneuterdijk 8 was ook het woonhuis van Gijsbert Karel van Hogendorp.
Hier schreef hij de schetsen voor de latere Grondwet van het Koninkrijk der Nederlanden.
Als lid van het Driemanschap zorgde hij ervoor dat prins Willem in november 1813 kon terugkeren naar Nederland.
Het was hier dat de latere koning Willem I hem kwam opzoeken, maar bijzonder hartelijk was de ontmoeting niet.
Van Hogendorp, Orangist in hart en nieren, stak zijn hand uit naar de prins.
Diens hand kwam ook, ‘maar niet ongevraagd’ zoals Van Hogendorp later noteerde.
Nu mogen we voorlopig elkaar nog steeds geen handen geven, maar desondanks weet ik zeker dat de sfeer in het voco hotel op deze historische grond vele graden warmer en hartelijker zal zijn dan op die avond in 1813.
Warmte straalt ook de monumentale gevel van het hotel uit.
Achter die gevel ging ooit het gebouw van de Rotterdamsche Bankvereeniging schuil, en later de ABN AMRO.
Architect Hermann Friedrich Mertens schiep hiermee een van de indrukwekkendste art déco gevels van Den Haag.
Zijn werk ken ik uit Utrecht, waar hij onder meer de Wilhelminakerk en het Christelijk Gymnasium bouwde.
Als zoon van een architect zal ik daar steeds met extra interesse naar kijken.

Geachte aanwezigen,
Ik weet, de hotelbranche heeft betere tijden gekend dan deze, die nu al bijna anderhalf jaar in het teken staat van dat ellendige virus.
Maar ik ben een optimist en ik weet zeker dat er weer betere dagen zullen aanbreken.
Wanneer er weer meer gereisd zal worden en congressen niet alleen via internet plaatsvinden.
In die geest wens ik iedereen die betrokken is bij voco The Hague en vooral iedereen die er werkt, van harte heel veel succes en alle goeds voor de toekomst.