Nederlands:

 

Beste allemaal,

Wat mooi, om vanmiddag samen stil te staan bij de Peace Prize van de United Cities and Local Governments.

Hier, tijdens deze Hague Talks, georganiseerd in samenwerking met de VNG en het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Ik kan me voorstellen dat, behalve direct betrokkenen, nog niet iedereen heeft gehoord van deze prijs.

Hij bestaat ook nog niet zo lang en is tot nu toe twee keer uitgereikt, in 2016 en 2019.

Volgend jaar zal de derde uitreiking van de Peace Prize plaatsvinden.

Maar de UCLG Peace Prize verdient zeker brede aandacht en ik hoop dat deze middag daaraan zal bijdragen.

 

Het plan om deze prijs in het leven te roepen ontstond ooit hier in deze stad, in Den Haag.

Daarvoor moeten we terug naar 2008, toen in het Vredespaleis het eerste mondiale congres over de rol van steden in conflictsituaties plaatsvond.

Georganiseerd door VNG International, samen met de gemeente Den Haag.

Om recht te doen aan de belangrijke rol die steden kunnen spelen bij het beslechten en voorkomen van conflicten, werd de UCLG Peace Prize in het leven geroepen.

Niemand minder dan oud-burgemeester van Den Haag Wim Deetman heeft aan de wieg gestaan van de prijs.

Nog altijd maakt hij deel uit van de jury, naast andere internationale prominenten.

 

Zelf mocht ik erbij zijn, toen de prijs in 2016 voor het eerst werd uitgereikt.

Dat was tijdens het UCLG-wereldcongres in Bogota.

De prijs ging toen naar Kauswagan in de Filipijnen.

Om precies te zijn voor hun project ‘From Arms to Farms’.

Hierbij draaide het erom dat voormalig rebellen hun wapens inleverden en een nieuwe start maakten in de organische landbouw.

Drie jaar later mocht ik er in Durban, Zuid-Afrika, getuige van zijn dat de prijs werd uitgereikt aan de Libanese gemeente Arsal.

Arsal kreeg de prijs voor hun inzet om conflicten tussen de oorspronkelijke bevolking en vluchtelingen uit Syrië te voorkomen of op te lossen.

 

Bij oorlog en conflicten denken veel mensen als eerste aan landen en regeringen die elkaar te lijf gaan.

Toch worden heel veel conflicten juist op lokaal niveau uitgevochten.

En het zijn dan ook de steden en de dorpen die het meest te lijden hebben onder dit geweld.

Maar tegelijkertijd zijn juist die lokale overheden vaak beter in staat om die conflicten op te lossen.

Omdat ze het dichtst bij de strijdende partijen staan.

 

Persoonlijk denk ik dat er de komende tijd alleen maar meer aandacht zal zijn voor het tegengaan van conflicten op lokaal niveau.

De coronapandemie is niet alleen een wereldwijde gezondheidscrisis.

Corona berooft ook ontelbare mensen van hun bestaansmogelijkheid, overal op deze aarde.

Toch al zwakke economieën raken erdoor ontwricht.

En: het ergste moet nog komen, vrees ik.

Dat alles is brandstof voor mogelijke conflicten en geweld.

Zoals Arnando Rommel, burgemeester van Kauswagan het in 2016 zei:

“Het is mijn diepste overtuiging dat spanningen tussen bevolkingsgroepen altijd voortkomen uit honger en armoede.”

 

Corona houdt vooral huis in steden; daar komen de meeste besmettingen voor.

Daarom concentreert zich de strijd tegen het virus vooral in stedelijke gebieden.

Maar evengoed zal het economisch herstel ná de pandemie vooral op lokaal niveau moeten plaatsvinden.

Nu beschikken veel steden gelukkig over een grote veerkracht.

Maar dat neemt niet weg dat het gevaar voor nieuwe conflicten of oplaaiende oude, heel reëel is.

 

Het komt er dus nu op aan om, waar ook ter wereld, de positie van lokale overheden te versterken en te steunen.

Zodat zij alles in het werk kunnen stellen om deze crisis te boven te komen.

Armoede en onheil kunnen afwenden.

Gelukkig vinden steden hierbij de Verenigde naties aan hun zijde.

 

Binnenkort kunnen de kandidaten voor de UCLG Peace Prize 2022 worden aangemeld.

Ik ben heel benieuwd en kijk uit naar de inzendingen.

Moge deze prijs een bron van inspiratie zijn en blijven voor lokale bestuurders, waar ook ter wereld.

Een aanmoediging om zich te blijven inzetten voor datgene waar hun inwoners recht op hebben:

Een leven in vrede, vrijheid en waardigheid.

 

Engels:

 

Dear all,

 

How nice it is to have the opportunity to reflect together on the Peace Prize of the UCLG.

Here, at this Hague Talks.

Organised by the city of The Hague together with the Association of Netherlands Municipalities and the Dutch Ministry of Foreign Affairs.

I can imagine that – apart from those directly involved – not everyone will have heard of this prize.

It has also not been around for very long and has been awarded twice so far.

This Peace Prize will be awarded for the third time next year.

But the UCLG Peace Prize deserves to be better known.

And I hope this afternoon will help to achieve that.

 

The idea for this prize was conceived here in The Hague.

Back in 2008, when the first world conference on the role of cities in conflict situations was held here.

Organised by VNG International, together with The Hague municipality.

The UCLG Peace Prize was launched in recognition of the important part that cities can play in settling disputes and preventing conflict.

None other than former Mayor of The Hague, Wim Deetman, was at the forefront in the creation of this prize.

Still today he sits on the panel of judges, alongside other leading international figures.

 

I was there myself when the prize was awarded for the first time in 2016.

At the UCLG world conference in Bogota, when it was presented to Kauswagan in the Philippines.

Specifically for its ‘From Arms to Farms’ project.

This was about former rebels handing in their weapons and making a new start in organic farming.

Three years later I was fortunate enough to be there in Durban, South Africa.

This time, the prize was presented to the Lebanese municipality of Arsal.

Arsal was awarded the prize for its commitment to preventing and resolving conflicts between the local inhabitants and Syrian refugees.

 

When people think about war and conflict, the first thing they tend to think of is countries and governments fighting each other.

While in reality a great many conflicts are fought out at local level.

And it is therefore also towns and villages which suffer most because of this violence.

While at the same time the local authorities will often be better placed to resolve such conflicts.

Because they are closest to the warring parties.

 

Personally, I think that in the coming period there will be only more interest in countering conflict at the local level.

Something which is also closely connected to the coronavirus.

Because this pandemic is not just a global health crisis.

It has also robbed countless people of their livelihoods, all over the world.

Economies which were already weak, have been completely disrupted.

And I fear the worst is yet to come.

All of which provides fuel for potential conflicts and violence.

As Arnando Rommel, Mayor of Kauswagan, said in 2016:

“It is my deeply-held conviction that conflict between population groups is always driven by hunger and poverty.”

 

The coronavirus is rampant mostly in cities, where the most infections are occurring.

This is why the battle against the virus has been concentrated mainly in urban areas.

But equally, economic recovery after the pandemic will have to take place mainly at the local level.

Fortunately, many cities today have great resilience.

However, there is still a very real threat of new conflicts emerging or old ones flaring up again.

 

It is therefore a question of strengthening and supporting the position of local authorities all over the world.

So that they can do everything in their power to overcome this crisis.

To alleviate poverty and avoid disaster.

Luckily, cities have the United Nations standing alongside them in this.

 

Soon it will be possible to enter candidates for the UCLG Peace Prize 2022.

I am very much looking forward to seeing the submissions.

May this prize be a source of inspiration for local government administrators everywhere.

Something that will encourage them to keep working for what their citizens are entitled to expect:

To live in peace, freedom and dignity.